ສຳລັບສະຖາບັນການເງິນຈຸລະພາກ ແມ່ນສະຖາບັນການເງິນປະເພດໜຶ່ງທີ່ຂຶ້ນກັບທະນາຄານແຫ່ງ ສປປ ລາວ ມີນິຕິກຳຄຸ້ມຄອງ ຢ່າງຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ ເຮັດໜ້າທີ່ຄືກັບທະນາຄານ ນັ້ນຄືການສະໜອງເງິນກູ້ຂະໜາດນ້ອຍ (ຈຸນລະວິສາຫະກິດ ຫຼື ບຸກຄົນ) ເນື່ອງຈາກການປ່ອຍກູ້ຂະໜາດນ້ອຍ ທະນາຄານທຸລະກິດຈະບໍ່ປ່ອຍ ເພາະບໍ່ຄຸ້ມຄ່າກັບຕົ້ນທຶນທາງນິຕິກຳຕ່າງໆ ຈຶ່ງປ່ອຍໃຫ້ເປັນສະຖາບັນການເງິນຈຸລະພາກເຮັດໜ້າທີ່.

ການກຳນົດອັດຕາດອກເບ້ຍເງິນກູ້ຂອງສະຖາບັນການເງິນຈຸລະພາກ ແມ່ນກຳນົດໂດຍທະນາຄານແຫ່ງ ສປປ ລາວ, ກຳນົດບໍ່ໃຫ້ເກີນ 3% ຕໍ່ເດືອນ ປ່ອຍຖືກກວ່າ 3%ໄດ້ ຂໍແຕ່ຢ່າໃຫ້ເກີນ. ການທີ່ເພິ່ນກຳນົດເພດານດອກເບ້ຍໄວ້ທີ່ 3% ຕໍ່ເດືອນນັ້ນ ແມ່ນຍ້ອນສະຖາບັນການເງິນຈຸລະພາກມີຕົ້ນທຶນສູງ ແລະ ມີເງື່ອນໄຂທີ່ງ່າຍດາຍກວ່າທະນາຄານ ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນບໍ່ມີຫຼັກຊັບຄ້ຳປະກັນ.

ຊາວກະສິກອນຂະໜາດນ້ອຍ ປູກພືດຜັກ ທີ່ມີຮອບການຜະລິດ 30-40ວັນ ສາມາດໄດ້ຂາຍຜົນຜະລິດ ດອກເບ້ຍ 3% ຖືວ່າບໍ່ສູງ ເພາະລາຍໄດ້ຂອງເຂົາເຈົ້າສູງກວ່າດອກເບ້ຍຫຼາຍ ຍົກຕົວຢ່າງ: ປູກຫອມບົ່ວ 1ໄລ່ ໃຊ້ທຶນທັງໝົດປະມານ 3,000,000ກີບ ປະກອບດ້ວຍແນວພັນ, ຝຸ່ນປຸຍ, ແຮງງານ, ກຽມດິນ (ຖ້າເປັນເງິນກູ້ດອກເບ້ຍ 3%ຕໍ່ເດືອນ ຈະໄດ້ຈ່າຍດອກເບ້ຍ 120,000ກີບ) ໃຊ້ເວລາປະມານ 40ວັນ ເກັບກ່ຽວໄດ້ປະມານ 1,200ກິໂລ/1ໄລ່(ອີງຕາມຂໍ້ມູນການທົດລອງ) ຖ້າລາຄາຫອມບົ່ວ 10,000ກີບ/ກິໂລ(ລາຄາສະເລ່ຍປະມານ 13,000₭/ກິໂລ) ມີລາຍໄດ້ 12,000,000ກີບ ມີສ່ວນຕ່າງ 9,000,000ກີບ ມີກຳໄລ 9,000,000ກີບ ທຽບກັບດອກເບ້ຍ 120,000ກີບ ປະຊາຊົນເຂົາກ້າທີ່ຈະກູ້ດອກເບ້ຍ 3% ຕໍ່ເດືອນ.

ດັ່ງນັ້ນ, ການທົດລອງສົ່ງເສີມການຜະລິດກະສິກຳພືດຜັກ ໂດຍສະຖາບັນການເງິນຈຸລະພາກ NCCຈຶ່ງປະສົບຜົນສຳເລັດ, ສະຫລຸບວ່າ ຊາວສວນບໍ່ຖືວ່າ ດອກເບ້ຍ 3% ຕໍ່ເດືອນ ບໍ່ສູງ ສຳລັບເຂົາເຈົ້າ ແຕ່ຖ້າໄດ້ເງິນກູ້ທີ່ດອກເບ້ຍຕ່ຳກວ່ານີ້ກໍ່ຍິ່ງເປັນການດີ.