ย้อนอดีตสวนสนุกร้าง Chernobyl Amusement Park มหันตภัยหลอน

เกิดอะไรขึ้น กับสวนสนุกร้างแห่งนี้ ที่มีทั้งความน่ากลัวและอันตราย

หลังจาก Yuriy Tatarchuck ดำรงตำแหน่งรองผู้อำนวยการแผนกการท่องเที่ยวและการท่องเที่ยวของพื้นที่ในเขตยกเว้นและอาศัยอยู่ในเชอร์โนบิลมาตั้งแต่ปี 2541 เมืองนี้มีชื่อเสียงอย่างน่าเศร้าเนื่องจากอุบัติเหตุนิวเคลียร์ในปี 1986 และตั้งแต่นั้นมาก็อยู่ในเขตยกเว้น งานหลักของเขาคือไกด์นำเที่ยว ดูเหมือนจะเป็นความขัดแย้งที่จะทำคู่มือท่องเที่ยวในพื้นที่ จำกัด

แต่กลับเป็นเช่นนั้น ตั้งแต่ปี 2554 ซึ่งเป็นปีที่รัฐบาลยูเครนเปิดประตูเขตกีดกันให้นักท่องเที่ยวเข้าเยี่ยมชมประมาณ 60,000 คนต่อปีข้ามพรมแดนรังสีขณะนี้มีผู้ให้บริการทัวร์หลายสิบรายจากเคียฟจัดกิจกรรม “ทัวร์เชอร์โนบิล” แบบรวมทุกอย่างซึ่งเป็นหนึ่งวันในสถานที่สำคัญที่สุดของภัยพิบัตินิวเคลียร์เชอร์โนบิล ทัวร์หนึ่งวันแบบคลาสสิกรวมถึงการเยี่ยมชมเมืองเชอร์โนบิลจุดจอดหน้าโลงศพที่ปิดเตาปฏิกรณ์ระเบิดและอนุสาวรีย์ในความทรงจำของเจ้าหน้าที่ดับเพลิงที่ถูกเผาด้วยรังสีในช่วงแรกของเหตุการณ์ การเยี่ยมชมหมู่บ้านที่ถูกทิ้งร้างซึ่งเรียกว่า “ผู้ค้าปลีก” กลับมาอาศัยอยู่และการเยี่ยมชม Pripyat เมืองที่มีผู้อยู่อาศัย 50,000 คน

ซึ่งอยู่ห่างจากโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ 3 กิโลเมตรและอพยพออกไปสองวันหลังจากการระเบิด สำหรับผู้ที่ชื่นชอบการผจญภัยมีทัวร์ที่กำหนดเองแม้จะใช้เวลาหลายวัน นักท่องเที่ยวได้รับการต้อนรับเข้าสู่เกสต์เฮาส์ในเมืองเชอร์โนบิลที่สร้างขึ้นเมื่อหลายปีก่อนสำหรับนักวิทยาศาสตร์นักข่าวและช่างภาพและเพิ่งได้รับการปรับปรุงใหม่สำหรับนักท่องเที่ยวด้วยที่พักที่ดีและร้านอาหารที่ยอดเยี่ยมซึ่งพวกเขาให้บริการอาหารที่ดีและอุดมสมบูรณ์สามมื้อต่อวัน

ทั้งหมดนี้สร้างขึ้นเพื่อใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ แต่ด้วยความสะดวกสบายของนักท่องเที่ยวความรุนแรงของ “วันสิ้นโลก” นักท่องเที่ยวมาจากทั่วทุกมุมโลก สหรัฐอเมริกายุโรปออสเตรเลียญี่ปุ่นอเมริกาใต้ด้วยเหตุผลที่แตกต่างกันมากที่สุด แฟน ๆ ของสถานที่ที่ถูกทิ้งร้างหรือนักท่องเที่ยวในสถานที่ที่รุนแรงผู้ที่สนใจในประวัติศาสตร์หรือเพื่อดูด้วยตาของพวกเขาเองผลของ อุบัติเหตุนิวเคลียร์ หรือแค่อยากรู้อยากเห็น

แต่ในวันนี้หลังจาก 30 ปีแห่งการละเลยในขณะที่ธรรมชาติกำลังเข้ายึดครองพื้นที่นี้เนื่องจากการขาดมนุษย์ทำให้โซนนี้เสื่อมโทรมและพังทลาย อาคารต่างๆพังทลายโดยเฉพาะใน ปริปยัต ตอนนี้อันตรายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่นี่ไม่ใช่การแผ่รังสีอีกต่อไปซึ่งไม่ว่าในกรณีใด ๆ ก็ยังคงเป็นปัญหาเนื่องจากมักจะมีความสูงมากในพื้นที่ส่วนใหญ่ แต่ความจริงที่ว่าเศษหินหรืออิฐอาจตกลงบนศีรษะหรือแย่กว่านั้นทั้งอาคาร ด้วยเหตุนี้รัฐบาลซึ่งตรวจสอบสภาพของอาคารที่ถูกทิ้งร้างเป็นประจำจึงเริ่มวางข้อ จำกัด

สำหรับนักท่องเที่ยวด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัย หลายพื้นที่กลายเป็นข้อ จำกัด และพวกเขาจะมากขึ้นเรื่อย ๆ อาจถึงเวลากำจัดในอนาคตอันใกล้การท่องเที่ยวจากเชอร์โนบิล ปัจจุบันการท่องเที่ยวในปอมเปอีแห่งใหม่นี้ได้กลายเป็นพื้นฐาน ช่วยเศรษฐกิจท้องถิ่น 60,000 คนต่อปีไม่ใช่น้อยสำหรับสถานที่ที่จะต้องถูกทิ้งร้างและต้องห้าม ที่นี่สวนสนุกนิวเคลียร์ทำงานได้ดีจนรัฐบาลยูเครนวางแผนที่จะเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยวให้ได้หนึ่งล้านคนต่อปี

แต่ลืมไปว่าทุกสิ่งที่นี่ปนเปื้อนและจะเป็นเวลานับพันปี พื้นที่ดังกล่าวเรียกว่า “เขตยกเว้น” เนื่องจากควรยกเว้นการเข้าถึงของผู้คนเพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยงต่อสุขภาพแม้ว่าผู้ประกอบการท่องเที่ยวจะรับรองว่า “ไม่มีความเสี่ยง” ก็ตาม และเพื่อรักษาความเคารพต่อความทรงจำของโศกนาฏกรรมครั้งนี้เพื่อเป็นคำเตือนสำหรับ DooDiDo และไม่เปลี่ยนเชอร์โนบิลให้เป็นสวนสนุกสำหรับนักท่องเที่ยวที่หลงใหลในสถานที่ที่น่าเกลียดน่ากลัวร้างและเซลฟี่ดังเช่นเชอร์โนบิลในปัจจุบัน

แหล่งที่มา : PIERPAOLO MITTICA