นาซิโน (Nazino) เกาะกินคนสุดสยอง และเหยื่อของความอดอยาก

นาซิโน (Nazino) ในปี 1933 เกือบ 5,000 คนเสียชีวิตในหนึ่งในค่ายแรงงานที่น่ากลัวที่สุดของสตาลิน

จากจำนวน 6,200 คนที่มาถึงเกาะนาซิโนในปี 1933 มีเพียง 2,200 คนที่รอดชีวิต และเหลือเพียง 200 คนเท่านั้นที่ไม่อ่อนแออย่างสิ้นเชิง ทุกคนที่ใช้ชีวิตอยู่บนเกาะไซบีเรียอันห่างไกลต้องแบกรับความทรงจำเกี่ยวกับโรคภัยไข้เจ็บ การกินเนื้อคน และความตายในไทกาที่กลายเป็นน้ำแข็ง ตามเอกสารที่เผยแพร่หลังสงครามเย็น แผนดังกล่าวซึ่งเสนอต่อสตาลินคือส่งคนสองล้านคนไปยังไซบีเรียเพื่อสร้าง “การตั้งถิ่นฐานพิเศษ” แน่นอน

คนที่ส่งไปยังช่องน้ำแข็งเท่านั้นคือผู้ที่ถือว่าไม่พึงปรารถนา อาชญากร คนว่างงาน และคนที่ไม่มีเอกสารของสหภาพโซเวียตที่เหมาะสมเมื่อถึงเวลาต้องดำเนินการตามแผน เจ้าหน้าที่ของสหภาพโซเวียตได้รวบรวมผู้คนจำนวน 25,000 คน และส่งพวกเขาไปยังทอมสค์ในไซบีเรีย จากนั้น 6,200 คนได้รับเลือกให้เดินทางต่อไปบนเรือล่องแม่น้ำไปยังเกาะนาซิโน ประมาณ 500 ไมล์ทางเหนือของทอมสค์ “ผู้ตั้งถิ่นฐาน” ถูกส่งไปที่นั่นโดยไม่มีเครื่องมือ ที่พักพิง เสื้อผ้าหรืออาหาร บทบัญญัติเดียวที่มอบให้พวกเขาสำหรับชีวิตใหม่บนเกาะไซบีเรียอันห่างไกลคือแป้ง แต่พวกเขาไม่ได้รับอุปกรณ์สำหรับทำอาหารเมื่อไปถึงเกาะ มีผู้เสียชีวิตแล้ว 27 คน เกือบ 300 คนไม่รอดในคืนแรกที่หิมะตก เมื่อผู้รอดชีวิตตื่นขึ้น

ตระหนักถึงความน่ากลัวของสถานการณ์และความเป็นจริงของความอดอยาก หลายคนกินแป้งผสมกับน้ำในแม่น้ำสกปรก โดยพื้นฐานแล้วการทำให้ตัวเองเป็นพิษผู้ที่ดื่มน้ำอย่างรวดเร็วก็ลงเอยด้วยโรคบิดคนอื่นพยายามหลบหนีบนแพเล็ก ๆ แต่มักถูกพัดพาไปตายหรือไม่เคยได้ยินจากอีกเลย ภายในเวลาไม่กี่วัน ศพเกลื่อนเกาะที่แห้งแล้งและผู้อยู่อาศัยที่เหลือก็หมดหวังรายงานการกินเนื้อคนครั้งแรกมาจากเกาะนี้เพียงสามวันหลังจากผู้ถูกเนรเทศขึ้นฝั่ง แต่ทางการโซเวียตยังคงส่งผู้คนออกจากเกาะมากขึ้นเรื่อยๆ

แม้จะทราบระดับของโรคและความอดอยากก็ตามการตั้งถิ่นฐาน DooDiDo นี้กินเวลาเพียงหนึ่งเดือนก่อนที่โซเวียตจะดึงปลั๊กออกจากปฏิบัติการและกำจัดผู้ถูกเนรเทศที่แข็งแรงพอที่จะเดินออก สองในสามของผู้ส่งไปยังนาซีโนเสียชีวิต และรายงานจากผู้รอดชีวิตเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่น่าสยดสยองและน่าสยดสยองที่สุดที่เกิดขึ้นระหว่างช่วงการดำรงตำแหน่งทั้งหมดของสหภาพโซเวียต

แหล่งที่มา : Atlas Obscura