ຖ້ຳຂຸນລາງ ນິທານຕຳນານຄວາມຮັກຂ້າງດຽວທີ່ມີຕໍ່ນາງອົ້ວ.

ຄິດວ່າຫລາຍໆຄົນຄົງເຄີຍໄດ້ຍິນ ແລະ ໄດ້ຟັງເລື່ອງເລົ່ານີ້ມາແຕ່ນ້ອຍ, ຫລື ອາດຈະໄດ້ອ່ານຜ່ານປື້ມນິທານຕ່າງໆຂອງ ລາວເຮົາ, ໃນນັ້ນນິທານເລື່ອງ ຂຸນລູ ນາງອົ້ວກໍ່ແມ່ນນິທານຮັກສາມເສົ້າໜືງທີ່ໄດ້ເປັນທີ່ກ່າວຂານກັນມາຈົນເຖິງປະຈຸບັນ.

ຖໍ້າຂຸນລາງຕັ້ງຢູ່ບໍລິ ເວນເຂດບ້ານຫ້ວຍສ້ານຫ່າງຈາກເມືອງກາສີ ແຂວງ ວຽງຈັນ ໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກສຽງເໜືອ ປະມານ 18 ກິໂລແມັດ ຫຼືຈາກນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນໄປ ປະມານ 228 ກິໂລແມັດ, ເປັນບໍລິເວນ ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍພູຜາປ່າດົງ ແລະ ມີນໍ້າຕົກຕາດໄຫຼຕະຫຼອດປີ.

ທ່ານຮອງຫົວໜ້າຫ້ອງການຖະແຫຼງຂ່າວວັດທະນະທຳ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ ເມືອງ ກາສີ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ຖໍ້າດັ່ງກ່າວນີ້ຖືກຄົ້ນພົບໃນປີ 1987 ແລະ ໄດ້ເລີ່ມພັດທະນາໃຫ້ ເປັນແຫຼ່ງທ່ອງທ່ຽວທາງທຳມະຊາດຂອງ ເມືອງມາຕັ້ງແຕ່ປີ 2011 ແລະໄດ້ເປີດ ໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວເຂົ້າໄປ ທ່ຽວຊົມນັບ ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ

ໂດຍສະເລ່ຍແຕ່ລະປີ ມີນັກທ່ອງທ່ຽວເຂົ້າມາທ່ຽວຊົມ ບໍ່ຕໍ່າກວ່າ 5.000 ຄົນ ໂດຍ ສະເພາະລະດູໜາວແມ່ນ ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມ ແລະ ມີຄວາມຟົດຟື້ນຫຼາຍ ຍ້ອນສະພາບແວດລ້ອມ ແລະ ມີຄວາມສະດວກສະບາຍ ກວ່າລະດູອື່ນໆ.

ທ່ານຮອງຫົວໜ້າຫ້ອງການໃຫ້ຮູ້ອີກວ່າ: ກ່ອນຈະໄດ້ຊື່ວ່າ “ຖໍ້າຂຸນລາງ” ຍ້ອນ ເຫັນວ່າໃນຖໍ້າດັ່ງກ່າວນີ້ມີ ຫີນຍ້ອຍລົງມາກໍ່ໃຫ້ເກີດ ມີຮູບລັກສະນະຕ່າງໆຄືກັບ ເຄື່ອງປະກອບໃນຂະບວນ ແຫ່ຂັນໝາກຂອງຂຸນລາງ ໃນຕຳນານຮັກ “ຂຸນລູ- ນາງ ອົ້ວ”. ເລື່ອງມີຢູ່ວ່າ ຂຸນລາງ ມີຄວາມຮັກຕໍ່ນາງອົ້ວ ແລະ ເວົ້າຖືກໃຈກັບແມ່ນາງອົ້ວ ຈຶ່ງໄດ້ແຫ່ຂັນໝາກໄປສູ່ຂໍ ນາງອົ້ວຢູ່ນະຄອນກາສີ ແຕ່ ນາງອົ້ວມີິຄົນຮັກຢູ່ແລ້ວຊື່ວ່າ “ຂຸນລູ” ຍ້ອນບໍ່ຢາກແຕ່ງ ງານກັບຂຸນລາງຈຶ່ງຂ້າຕົວ ຕາຍ. ເມື່ອຂຸນລາງແຫ່ຂັນໝາກໄປໃກ້ຈະຮອດນະຄອນແລ້ວໄດ້ຍິນຂ່າວວ່ານາງອົ້ວໄດ້ໃຊ້ມີດແທງຕົວຕາຍ ກ່ອນ ທ້າວຂຸນລາງເສຍໃຈ ແລະ ຜິດຫວັງຢ່າງແຮງ ຈົນຕົກລົງຈາກຫຼັງມ້າຕາຍ ແລະ ເຄື່ອງຂັນໝາກທັງ ຫຼາຍທີ່ ຂະບວນແຫ່ມານັ້ນ ກໍຖິ້ມຢັງຢາຍໄວ້ບໍລິເວນ ດັ່ງກ່າວນັ້ນ. ຍ້ອນເຫດນີ້ ຊາວບ້ານແຖບນັ້ນຈຶ່ງເຊື່ອ ວ່າ ຖໍ້າແຫ່ງນີ້ແມ່ນຕຳນານ ທ້າວຂຸນລາງ.