ซึราระออนนะ เกิดจากความเหงา และต้องอยู่พื้นที่ที่เต็มไปด้วยหิมะ
ราระออนนะเป็นผู้หญิงสวยที่ถูกสร้างขึ้นจากความเหงาของชายโสดในช่วงฤดูหนาว
เมื่อชายคนหนึ่งจ้องมองไปที่ไอติมที่แข็งแรงและสวยงามที่ห้อยลงมาจากหลังคาและสะท้อนให้เห็นถึงความโดดเดี่ยวของเขาซึราระออนนะอาจปรากฏขึ้นในไม่ช้าหลังจากนั้น บนพื้นผิวซึราระออนนะดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงธรรมดา แต่ก็สวยงามเป็นพิเศษ พวกมันมีลักษณะและพฤติกรรมคล้ายกับยูกิออนนะซึ่งอาศัยอยู่ในพื้นที่เดียวกันในช่วงฤดูหนาว เมื่อฤดูหนาวหิมะละลาย
และไม่สามารถมองเห็นน้ำแข็งที่ห้อยลงมาจากหลังคาได้อีกต่อไปซึราระออนนะจะหายไปพร้อมกับอากาศที่หนาวเย็น แม้จะมีต้นกำเนิดที่เป็นน้ำแข็ง แต่ซึราระออนนะก็เป็นคนที่อบอุ่นและมีความรัก ในความเป็นจริงเรื่องราวมากมายของซึราระออนนะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่หลงรักและแต่งงานกับมนุษย์ ชีวิตสมรสเหล่านี้มักจะจบลงด้วยโศกนาฏกรรม เจ้าสาวคนสวยจากไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึงทำให้คู่ของเธอสับสนและอกหัก และการเผชิญหน้าในอนาคตในฤดูหนาวถัดไปมักจะไม่จบลงด้วยดีสำหรับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหากจะเชื่อตำนาน
เนื่องจากพวกเขามีลักษณะและพฤติกรรมเหมือนผู้หญิงทั่วไปจึงมักจะระบุตัวซึราระออนนะได้ยากมาก สัญญาณเตือนที่เป็นที่รู้จักอย่างหนึ่งคือความไม่เต็มใจที่จะลงอาบน้ำ บางครั้งเรื่องราวเล่าถึงผู้หญิงที่ไม่ยอมอาบน้ำไม่ว่าสามีจะกดดันเธอมากแค่ไหนก็ตาม ในที่สุดเมื่อเหนื่อยกับการต่อสู้เธอจึงยอมลงอาบน้ำ เมื่อสามีตรวจสอบเธอในภายหลังสิ่งที่เขาเห็นคือเศษน้ำแข็งเล็ก ๆ สองสามชิ้นที่ลอยอยู่ในอ่างและภรรยาของเขาก็ไม่มีใครพบ
มีเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับซึราระอนนะ พบได้ในทุกจังหวัดที่มีหิมะตกและแต่ละจังหวัดก็มีเอกลักษณ์ของตัวเอง อย่างไรก็ตามมีลวดลายทั่วไปบางประการที่พบได้ในเรื่องราวส่วนใหญ่ หลายเรื่องมีความคล้ายคลึงหรือเหมือนกันกับเรื่องราวของยูกิอนนะ ธีมของความรักการแต่งงานและการทรยศเป็นเรื่องปกติ
ตัวอย่างหนึ่งที่โดดเด่นจากจังหวัดเอจิโกะซึ่งเป็นจังหวัดนีงาตะในยุคปัจจุบันมีลักษณะเช่นนี้ชายหนุ่มโสดมองออกไปนอกหน้าต่างในคืนที่หนาวเหน็บและมีหิมะตก เขานั่งอยู่ที่นั่นอย่างละห้อยชื่นชมฉากฤดูหนาวที่สวยงาม เขาปรารถนาในใจว่าจะได้พบภรรยาที่สวยงามราวกับหยาดน้ำค้างที่ห้อยลงมาจากหลังคา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตูของเขา เสียงของผู้หญิงร้องออกมาและมันช่างสวยงามและชัดเจนราวกับน้ำแข็ง
“ขออนุญาต! ฉันกำลังเดินทางไปตามถนนสายนี้ แต่พายุหิมะรุนแรงเกินไปและฉันไม่สามารถเดินทางต่อไปได้อีก ฉันขอค้างที่บ้านคุณสักคืนได้ไหม”แน่นอนว่าชายหนุ่มยอมรับ (ชายหนุ่มคนไหนจะปฏิเสธคำขอเช่นนี้?) และเขาก็ดีใจที่ได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวที่สวยงามเหมือนเสียงของเธอ เขาทำงานอย่างหนักเพื่อให้แน่ใจว่าการเข้าพักของเธอเป็นไปอย่างสนุกสนานมากที่สุด หลายเดือนต่อมาผู้หญิงคนนั้นก็ยังคงอยู่ที่บ้าน…อันที่จริงเธอและชายหนุ่มตกหลุมรักกันอย่างลึกซึ้ง
และลืมเรื่องราวการเดินทางของเธอไปโดยสิ้นเชิง พวกเขาแต่งงานและมีความสุขมากด้วยกัน เช้าวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิเจ้าสาวสาวสวยออกไปซื้อของ คืนนั้นเธอไม่กลับมา ชายหนุ่มรอเธอกลับมาคืนแล้วคืนเล่า หิมะละลายดอกพลัมก็บานและไม่นานก็ถึงฤดูใบไม้ผลิ ชายหนุ่มถามทุกคนที่เขาพบว่าพวกเขาเคยเห็นภรรยาของเขาหรือไม่ เขาค้นหาไปทั่ว แต่ก็ไม่มีวี่แววของเธอเลย ไม่มีใครที่เขาพบสามารถบอกอะไรเขาได้เช่นกัน เขาค่อยๆฝืนตัวเองให้ยอมรับว่าเธอทิ้งเขาไป
เมื่อเวลาผ่านไปหัวใจที่แตกสลายของชายหนุ่มก็หายเป็นปกติและเขาได้แต่งงานใหม่กับหญิงสาวจากหมู่บ้านของเขาในฤดูหนาวถัดมาในช่วงพายุหิมะชายหนุ่มพบว่าตัวเองกำลังมองออกไปนอกหน้าต่างที่น้ำแข็งยาวที่ห้อยลงมาจากหลังคา ทันใดนั้นมีเสียงเคาะประตู หญิงงามจากฤดูหนาวที่แล้วยืนอยู่นอกบ้านของเขา ชายหนุ่มตกใจมาก
“ ฉันตามหาคุณทุกวัน! ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร? คุณหายไปแบบนั้นโดยไม่มีคำพูดได้ยังไง” เขาร้องไห้ ผู้หญิงคนนั้นตอบว่า“ คนเรามีสถานการณ์ที่แตกต่างกันที่คุณรู้… แต่เราสัญญาว่าจะรักกันตลอดไป คุณบอกว่าความผูกพันของเรานั้นยาวนานและมั่นคงพอ ๆ กับหยาดน้ำค้างสวยงามที่ห้อยลงมาจากหลังคาของคุณ และยัง…คุณได้แต่งงานใหม่”
หญิงสาวสวยออกจากบ้านด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย DooDiDo ชายหนุ่มเริ่มตามเธอเมื่อจู่ๆก็มีเสียงจากในบ้าน มันเป็นภรรยาใหม่ของเขาถามว่าเกิดอะไรขึ้น”ไม่เป็นไร อยู่ข้างใน”ทันใดนั้นมีเสียงดังโครมตามด้วยเสียงกรีดร้องใกล้กับหน้าบ้าน ภรรยาใหม่วิ่งไปที่ประตูหน้าบ้านเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น สามีของเธอนอนอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน เขาเสียชีวิตถูกแท่งน้ำแข็งขนาดมหึมาทะลุสมองซึ่งตกลงมาจากหลังคา
แหล่งที่มา : YOKAI.COM(Tsurara onna)
